Ben Kastamonu’ yum...
On yedi bin evliya nefes aldı bağrımda. Kays’ ül- Hemedani’ den Hazreti Pir’ e... Ahmed Siyahî’ den Abdülfettah-ı Veli’ ye... Maneviyat akar damarlarımda cami cami, türbe türbe...
Ben Kastamonu’yum...
Erdal ARSLAN’ın Notu:
Bu yazı, 2000 yılında şahsım tarafından yazıldı ve tahminen 2001 yılından itibaren basında paylaşılmaya başlandı... Ancak Kastamonu sevdasıyla yola çıktığını savunanlar, yaptıkları işlerde bu yazıyı kulla-nırken ne yazık ki yazarının isminden bahsetme zahmetine katlana-madılar! Buradan BEN KASTAMONUYUM yazımı benden izinsiz ve ismimi belirtmeden yayınlayan ve kullanan KASTAMONU SEVDALISI zatların hiçbirisine hakkımı helal etmediğimi ilan ediyorum... Emeğe, düşünceye, esere, yazara saygı göstermeden memleket sevdasından bahsedilemez! Siz değerli okurlardan da ricam, bu yazıyı internette paylaşmanızdır...
Öyle kolay Türk yurdu olmadım ben. Şehid kanlarıyla sulandı her karış toprağım; Âşıklı Sultan’dan Yunus Mürebbi’ye, Şerife Bacı’dan Tosyalı Nazife’ye... Allah Allah nidaları yankılandı dört ufkumda... Ilık ılık bir kan akar, rengi al al süzülür dere yatağında...
Ben Kastamonu’ yum...
İlim yurduyum ben, irfan ocağı, âlim yatağı... İlk Darü’ş-şifalardan birisi bende... İlk lise bende... İlk sanat okulu bende... Medreseler, kütüphaneler deste deste... Taşköprülüzadeler yetiştirdim ben, Cem Sultanlar… Ömer-ül Fuadiler, İsmail-i Rumiler, Latifiler tüttürdü ilim ate-şini kalem kalem, kitap kitap...
Ben Kastamonu’yum...
Bakmayın şimdi giydiğim yamalı urbaya... Ben huzur şehri, zengin-lik ve refah ülkesiyim. Küre’ nin bakırından Azdavay’ın taşkömürüne, Tosya’nın pirincinden Taşköprü’nün sarmısağına... Alın teriyle sulanan, nasırlı ellerle çapalanan toprağımın her bir karışından fışkıran nimete bulandım tırpan tırpan, tezek tezek, emek emek...
Ben Kastamonu’ yum...
Evliyalar diyarı, şüheda yatağıyım...
Biliyorum çok uzun zaman geçti aradan. Eski heybetim, eski ihti-şamım kalmadı. Ne de çok değiştim ne de ağır bir çöküntü içindeyim...
Bana “BATININ DOĞUSU” diyorlar.
Gücüme gitmiyor değil hani. Neydim be bir zamanlar ben... Hatırlı-yorum da; İbn-i Batuta adında Afrikalı bir seyyah gelmişti Candaroğlu Süleyman zamanında yurduma. Beş asır önce… Hayran kalmıştı ben-deki zenginliğe, bendeki bolluğa, ucuzluğa, refaha...
Sonra İstanbul’ un fethinde önemli rol oynayan kızakların kalasları benim ormanlarımdan temin edilmiş, Şahi adındaki topların dökümünde kullanılan demir ve bakır madenleri Küre’ den getirilmişti. Uzağa gitmeye gerek yok. Daha 80 yıl öncesinde Erzurum ve Sivas kongrele-rinin finansmanını Kastamonulu Murat Bey karşılamıştı.
Şimdi “BATININ DOĞUSU” oldum öyle mi?
Gücüme gitmiyor değil hani...
İstanbul’ un fatihinin annesi, Hatice Âlime Hüma Hatun yaşadı bağrımda ve şehzade Cem Sultan... Sonra Osmanlı’nın en büyük şair-lerinden Latifi, kadın şairlerinden Zeynep...
Ahmed Siyahî Efendi’ yi, Hazreti Pir’i ve Mehmed Feyzi Efendi’yi besledim bağrımda... Hatta ve hatta bir sahabeyi, Kays-ül Hemedani Hazretlerini misafir ettim yurdumda... Hazret-i Peygamber (S.A.V.) Efendimiz’i görmek ve onunla sohbet etmek şerefine nail olmuş bir sahabe misafirim, asırlardır toprağımda. Bu ne büyük şeref bilir misiniz?
O halde neden kaçıyorsunuz benden? Neden İstanbul’daki Kasta-monulu nüfusu Kastamonu’dakini üçe – beşe katlıyor? Neden topra-ğımda doğanı toprağımda tutamaz oldum? Neden insanımı besleyemez hale geldim?
Çoraklaştım, güçsüzleştim, dermansız kaldım?
Benim çok gücüme gidiyor “BATININ DOĞUSU” olmak...
YA SİZİN?
Araştırmacı-Yazar Erdal ARSLAN
Cuma Tem. 05, 2013 1:50 pm